Είναι αποδεδειγμένο γεγονός ότι το κάπνισμα επηρεάζει και μειώνει σταθερά τη ζωή με δύο επιζήμιους τρόπους για να έχει τις ακόλουθες δύο συνέπειες. Όποιος καπνίζει σχεδόν θα πεθάνει από αυτή την αιτία αντί για την άλλη από φυσική.

1. Αυτό ενδέχεται από το ήμισυ να συμβεί ένα έως πέντε χρόνια νωρίτερα από τη φυσική γήρανση ή μακροζωία τους. *
2. Αυτό μπορεί να συμβεί στη μέση της ζωής τους πριν ζήσουν για να γεράσουν έχοντας μια παραμικρή πιθανότητα περίπου 0,15 = 15%. *

Αυτά και ιδιαίτερα ο τελευταίος λόγος είναι για τα οποία το κάπνισμα απαγορεύεται, εγκαταλείπεται και περιορίζεται στο πού μπορεί να αναλωθεί με φυσικό τρόπο χωρίς να έχει διαφορετικό αιτιατό αποτέλεσμα.

Αλλά είναι αυτοί οι λόγοι βρώσιμοι κοινωνικά από το να είναι ανυπόφοροι να ακολουθήσουν στην κοινωνία για να κάνουν το ίδιο και να καθοδηγήσουν το κοινό στις καταφατικές τους ενέργειες χρησιμοποιώντας το νόμο ως μέσο; Οι άνθρωποι που το αποφάσισαν πρέπει να εξετάσουν πιο βασικές αρχές για να καταλήξουν στο συμπέρασμά τους. Πρέπει πράγματι να επανεξετάσουν τα ακόλουθα για να μην αποτρέψουν την πρωτοβουλία του κοινωνικού συνόλου και την κοινωνία από τους σκοπούς της:

1. Υπάρχουν δύο όψεις του ιδίου κέρματος όπου οι συμβιβασμοί μπορεί να αποτελούν τις λύσεις σε ένα πρόβλημα. Τα διαφορετικά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα μαζί με τις διαφορετικές πτυχές ενός προβλήματος δημιουργούν τα υπέρ και τα κατά. Χρειάζεται να συνοδεύεται το τραχύ από κάθε απαλό.
2. Όχι μόνο πόσο αλλά και πως ζούμε την ζωή μας: Η μακροζωία αντισταθμίζεται από την ικανοποίηση και το περιεχόμενο της ζωής, από την ολοκλήρωση της ζωής και από την εκπλήρωση της ζωής. Αυτό είναι ζωτικής σημασίας για τον καθορισμό τέτοιων αποτελεσμάτων που μπορεί να καταστρέψουν τη ζωή των ατόμων για να περιορίσουν τις ελευθερίες τους επειδή δεν θα έχουν εκπληρώσει καν τις ικανότητές τους ή δεν έχουν ολοκληρώσει τις επιθυμίες τους εάν αισθάνονται την ανάγκη να καπνίζουν και οι ικανότητές τους θα επιλύονταν από την ασυνείδητη. Ως εκ τούτου, δεν είναι απλώς μια προϋπόθεση για την αντιμετώπιση της μακροζωίας που στερεί το λιγότερο από την ικανοποίηση από τη ζωή και θέτει σε κίνδυνο το θάνατο κάποιου για τον εαυτό του, επειδή η μακροζωία αντισταθμίζεται από την ικανοποίηση από τη ζωή και το περιεχόμενο.
3. Ο σκοπός δεν καθαγιάζει τα μέσα: Για το λόγο αυτό, τα μέσα δεν δικαιολογούν τους σκοπούς, αλλά μάλλον δεν είναι καν πανομοιότυπα με αυτά.
4. Τα προβλήματα δεν τα εξαρθρώνουμε: Τα προβλήματα πρέπει να επιλύονται προφορικά ή να επιλύονται με άλλο τρόπο χωρίς να εξάγουν τα αίτια τους. Τα προβλήματα που έχουν λυθεί δεν ξεριζώνονται από της αιτίας τους.
5. Τα συντάγματα τηρούνται καθώς νομοθετούν για τους υπόλοιπους και οι ισχύοντες νόμοι πρέπει να εμπίπτουν και να συμμορφώνονται με το σύνταγμα που ισχύει εντός της ίδιας πολιτείας που τα θεσπίζει, χωρίς να καταπατούν το δικαίωμα στην ελεύθερη διακίνηση των καπνιστών.
6. Μια θεωρία πρέπει επίσης να εφαρμοστεί στην πρακτική της, ενώ οι σκέψεις παραμένουν θεωρητικές ως το αντίθετο από την πρακτική. Ο έλεγχος των πρακτικών που αφορούν τον εαυτό σας με τους άλλους πρέπει να προέρχεται από έναν θεωρητικό πόρο σκέψης παρόμοια με τις θεωρητικές τέχνες έναντι των εφαρμοσμένων επιστημών. Παρόμοιες θεωρίες υπάρχουν με τη μορφή αρχών και αξιών ή ιδανικών που μοιάζουν με τη συνείδηση του ατόμου ως προς το αν αυτό που εκτελούν ή έχουν ασκήσει είναι σωστό ή λάθος. Η αιρετή ικανότητα να το πράξει διεισδύει αποδεικνύοντας ότι μόνο και μόνο επειδή κάτι μπορεί να συμβεί, δεν χρειάζεται απαραίτητα να είναι επίσης σωστό το αποτέλεσμα και οι ίδιοι λάθος να έχουν χρησιμοποιήσει τις αιρετές τους ικανότητές υπάρχοντας εις βάρος της πρωτοβουλίας του κοινωνικού συνόλου και της αντικειμενικής του απόδοσης: Η κοινωνία έχοντας νόμους μεταξύ των μελών της συστάθηκε πριν από το κράτος έχοντας τους υπό την κατοχή της.
7. Η Χριστιανική Διδασκαλία που πρέπει να ακολουθηθεί από το κράτος και τους ανθρώπους αντίκειται στην απώθηση του πλησίον μας και την απουσία του από δίπλα μας εξ αιτίας μας και μόνο, κάτι που αντίκεται στην ελεύθερη διακίνησή τους.

Πιστεύω ότι όσοι εξακολουθούν να επιθυμούν να συνεχίσουν να νομοθετούν κατά του καπνίσματος κατά την εποχή έχουν απαντηθεί επαρκώς προς τις προσδοκίες τους για τα προηγούμενα επιτεύγματά τους, τα οποία διαφέρουν σε μεγάλο βαθμό από τα επιτεύγματα και από εκείνα που υπάρχουν σήμερα.

* [Π.Ο.Υ.: 8 εκατομμύρια θάνατοι παγκοσμίως ετήσια από 1,3 δισεκατομμύρια χρήστες σε χώρες κάτω του μέσου εισοδήματος κατά το 80% εκ των οποίων πρόωρα τα 1,2 εκατομμύρια και 1,2 εκατομμύρια από παθητικούς αποδέκτες. Το κάπνισμα εξοντώνει το 50% από ήμισυ των χρηστών του.]